Omdat er zich niet direct een ‘trekker’ aanbood voor het initiatief van de parochies, om samen te werken met de basisscholen, ben ik mee op de kar gesprongen. Ja, ik ben het initiatief ‘Samen voor Sam’ zeer genegen, maar mijn verwachtingen waren niet huizenhoog. Omdat ik echter enkele verantwoordelijken ken vanuit de gemeenschap Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijle, was ik echter bereid om me te engageren.
Samen rond de tafel dus met enkele parochieverantwoordelijken. Niet één keer, maar meerdere keren kwamen we bijeen om het initiatief vorm te geven. Voorlopig resulteerde dit in de kennismakingsdagen, vrijdagnamiddag 08 en 15/12/2017, waarbij het thema ‘kansarmoede’ centraal staat. Scholen verwelkomen op die namiddag vrijwilligers uit de buurt, om te bekijken op welke vlakken er samengewerkt kan worden of ondersteuning geboden.
Zoals gezegd verwacht ik geen al te hoge opkomst. Het is moeilijk om als onbekende een school binnen te stappen en te bekijken hoe er hulp geboden kan worden. Voor een aantal scholen vermoed ik dat dat een afknapper wordt: weinig (of misschien geen) mensen zullen zich aandienen, waarop een negatieve evaluatie zal volgen. Zie je wel dat het allemaal geen zin heeft? Verspilde energie!
Of niet? Deze ochtend stond ik flyers uit te delen in de kerk. Sommigen staken ze beleefd weg in hun zak, anderen stelden vragen ter verduidelijking, enkelingen beloofden een bezoek te brengen. Dat laatste heeft vooral te maken met herkenning… Met gewoon al in de mis zien zingen volstaat om een connectie te hebben, en kan dat duwtje zijn om toch eens af te komen. In de namiddag reed ik dan over de markt en zag ik Maria en Marcel (die ook wel eens in de Komisfeu zitten)… Ik stopte heel even, en zij spraken me ook aan omtrent het project en zeiden dat ze aanwezig zouden zijn. Persoonlijke verbindingen zorgen er voor dat er mogelijk toch enig resultaat zal zijn, een netwerk zet zichzelf in beweging en breidt dan vanzelf uit.
Nu, ik wil het vel van de beer niet verkopen, alvorens hij geschoten is. Mogelijk dagen er uiteindelijk maar een handvol personen op (en dan spreek ik over twee man en een paardekop). Op zich doet dat er niet toe… Dan denk ik altijd aan de Bijbelse snede ‘waar twee of drie in Mijn eigen naam aanwezig zijn, daar ben Ik in hun midden’. Met die instelling is elk initiatief geslaagd.
