Vlak voor de vakantie stond een tweede actiedag gepland in het kader van ‘Directies knappen af’. Misschien hebben jullie al gehoord van het initiatief: een aantal directies uit het Gentse hebben opgeroepen om één dag in de maand een ziektedag op te nemen, dit om het gebrek aan ondersteuning voor directies basisonderwijs aan de kaak te stellen. Daarbij is het de bedoeling dat de afwezigen een mail sturen naar de overheden om de ernst van de situatie aan te kaarten. De titel van de mail kan dan luiden ‘Ik word ziek van…’ met een resem concrete voorbeelden. 

Bij de eerste actiedag kwamen er een aantal afkeurende politieke (en andere) reacties, alhoewel er begrip werd getoond voor de situatie van de directies. Afkeurend, omdat ziektedagen daarvoor uiteraard niet dienen en dat het daardoor een verkeerd signaal is. De tweede actiedag werden er minder kritische opmerkingen genoteerd. Integendeel, onze koepel heeft eindelijk het signaal opgepikt en sympathie getoond.

Jullie hebben gezien dat ik vrijdag wel op post was… Dus neen, ik heb niet deelgenomen aan de actie. Nochtans ben ik het initiatief zeer genegen. Misschien is de keuze van de actie niet optimaal: het maakt de minister toch niet uit of de directie al dan niet aanwezig is, het werk wordt uiteindelijk toch gedaan. Als directie snij je dan ook eerder in eigen vel.  Maar er is ten minste een initiatief, dat door meerdere personen gedragen wordt. In het verleden heb ik wel meer geprobeerd om mensen te mobiliseren om problematieken (zoals het lerarentekort) aan te kaarten. Jammer genoeg met maar weinig succes: met een groepje van 15 personen aan het kabinet betogen, is lachwekkend (vooral de opgetrommelde politie lag in een deuk). 

Maar niet meegedaan dus, wel overlegd met onze algemeen directeur en gepolst naar zijn mening en deze van mijn collega’s. Uiteraard herkent hij de problematiek. Deze werd ook besproken met de coördinerende directies, net als de actie… Daar werd voorgesteld om een andere soort initiatief voor te bereiden. Voorlopig is er op dat front nog niets concreet. 

Een mail sturen, ook dat is er nog niet van gekomen… Toch broeden er voldoende ideeën of beter gezegd frustraties om deze te stofferen. 

U leest het: voorlopig veel geblaat, maar weinig wol. Ik voel echter morele druk, door mezelf opgelegd. Aan de zijlijn blijven staan en toekijken hoe anderen hun nek uitsteken, dat krijg ik moeilijk over mijn hart. Ik kruis vrijdag 30/11/2017 al aan in mijn agenda.